Islandia to kraj lodu i ognia. Było już o lodowcu i lodowych lagunach, dzisiaj będzie o ogniu. Gorąca energia ziemi przyjmuje różne formy i objawia się w różny sposób.  Na Islandii można znaleźć pola gorących źródeł i fumaroli, parujące i syczące szczeliny skalne, wrzące potoki oraz bulgoczące błotniste sadzawki. Oficjalnie jest 250 terenów na których są gorące źródła, ale tylko kilka z nich jest aktywnych. Ich średnia temperatura wynosi ok. 75 °C, ale niektóre są oznaczone jako bardzo gorące (ponad 100 °C). Łatwo więc o poparzenie. Miejscowości mogące pochwalić się wyżej wymienionymi zjawiskami posiadają w swoich nazwach odpowiednie końcówki: – lang (kąpielisko geotermalne) – nakver (gorące źródło) – reykur (para). Oczywiście i od tej reguły są liczne wyjątki.

Gejzery

Wśród turystów największą popularnością cieszą się gejzery, w tym szczególnie dwa: Geysir i Strokkur.  Pierwszy z nich od kilku lat nieaktywny (choć śmierdzi jak żywy) i drugi najaktywniejszy z wszystkich na Islandii. Oba gejzery znajdują się w dolinie Haukadalur i można je zobaczyć uskuteczniając najpopularniejszą turystyczną trasę Golden Circle. Na tym samym polu geotermalnym znajdują się jeszcze 2 mniejsze źródła: Smiður i Litli-Strokkur. Jeszcze kilka lat temu największym źródłem eksplodującej wody geotermalnej był Geysir, który wybuchał na wysokość do 60 m. Obecnie pozostała po nim tylko nazwa, która identyfikuje miejsca, w których wyrzucany jest słup wody i pary wodnej o temperaturze wrzenia (islandzkie gjósa = tryskać, wybuchać). Kilka metrów od Geysira, znajduje się największy czynny gejzer Islandii. Strokkur, który wybucha średnio co 10 min na wysokość 30-40 m. Wygląda to zjawiskowo, a i duży fan dostarczają mało rozsądni turyści którzy ustawiają się od strony zawiewowej narażając się na całkowite przemoczenie. Mokrych kur jest tam całkiem sporo, więc polecam uwadze to osobliwe zjawisko społeczne.

Fumarole

Kolejnym ciekawym zjawiskiem wtórnego działania wulkanów są fumarole czyli miejsca gdzie ulatniają się wyziewy składników lotnych magmy. Ich temperatura jest bardzo wysoka, a aktywność często mało przewidywalna.  Przez fumarole wydostają się gazy wulkaniczne, w tym śmierdzące chlorowodór i dwutlenek siarki. Fumarole udało nam się zobaczyć w 2 miejscach: na Pn w okolicy jeziora Myvatn oraz na Pd na półwyspie Reykjanes. Pole geotermalne Hverir zobaczyłyśmy przypadkiem … Przy pierwszym przejeździe ominęłyśmy to miejsce, a powody były 3: po 1 nasze przygotowania do wyprawy zakończyły się na wschodzie Islandii (później nastąpiła improwizacja), po 2. po wyjeździe z fjordów wschodnich pogoda się popsuła i po 3. zmęczenie przygodami z poprzedniego dnia zniechęciły nas do kolejnych eksperymentów z drogą. Ale ale … gdy przejechałam obok tych kolorów, zarządziłam odwrót (tzn. marudziłam aż wróciłyśmy) i mimo pogody (duży wiatr i mżawka) udałyśmy się na krótką sesję fotograficzną.

Drugim naszym spotkaniem z polami geotermalnymi był Gunnuhver. Pojechałyśmy tam specjalnie w ostatnim dniu, bo za pierwszym razem na Reyjkianesie nie miałyśmy szczęścia do mapy. Ponoć gdzieś w okolicy jest jeszcze jedno pole (największe?!) – tego nie wiemy – ale generalnie każde miejsce oznaczone jako geotermalne warte jest zobaczenia.